بريتانيا و پس لرزه هاى قتل كن بيگلى گروگان ۶۲ ساله بريتانيايى در عراق

با قتل كن بيگلى، گروگان بريتانيايى در عراق، فشارها بر تونى بلر نخست وزير بريتانيا شدت يافته است
آقای آندرياس ويتام اسميت مفسر و کارشناس سرشناس انگليسی، تونی بلر را مسئول قتل کن بيگلی مهندس بريتانيايی ايرلندی می داند که در برابر دوربين سر بريده شد. (این درست که بلر چاقو را بر گردن او نکشيده است اما او با دخالت در عراق زمينه ساز قتل بيگلی و همه ی بريتانيايی هايی شد که تا کنون در عراق به قتل رسيده اند.)

روز يکشنبه اما همدردی مردم بريتانيا با خانواده ی آخرين قربانی جنايتکارانی که به اسم اسلام و مقاومت سر می برند، چنان بود که به اعتبار مثل مردمی »شاه و گدا« شانه به شانه هم نهادند و گريستند و مسلمان و مسيحی و کليمی و بودايی و حتا آنها که اعتقادی به خدا و جهانی ديگر ندارند با خانواده کن بيگلی ابراز همدردی کردند.
رابرت فيسک نويسنده سرشناس اينديپندنت که عراق را وجب به وجب زير پا گذاشته است از نسلهايی می گويد که هرگز خاطره تلخ عراق را فراموش نخواهند کرد و گردن بريده ی بيگلی و پيکر سوخته سربازان و ويرانه های مرگ در يادشان، يادآور جنگی خواهد بود که ظاهرا هدفش آزادی و عدالت بود. هيچ جنگی اما در نگاه فيسک نمی تواند ره به آزادی گشايد.
رابرت فيسک نيز نظير شمار ديگری از روشنفکران و نويسندگان ضد دولت بريتانيا، تصميم خود را در محکوميت تونی بلر پيشاپيش گرفته بود، اما برای مردم کوچه و بازار قتل کن بيگلی، ميزان نفرت از اسلام انقلابی اصول گرا را بيشتر و سنگين تر کرده است و برای بعضی اسلام عين خشونت شده است.
آقای دکتر زکی بداوی چهره ی برجسته ی مسلمانان بريتانيا که از ملکه ی اين کشور لقب »شواليه« را نيز دريافت کرده است، رسانه ها را يکی از عوامل تشويق جنايتکارانی می داند که به اسم اسلام سر می برند. همچنانکه آنها را به انتشار فوبيای ضداسلامی متهم می کند. بسياری از شهروندان مسلمان بريتانيا از اينکه اکثر تروريستها مسلمانند سخت اظهار نگرانی می کنند. در حاليکه به قول آقای ضياء احمد، يک حقوقدان مهاجر پاکستانی، اسلام دين رحمت و تسامح است.
طی چند روز اخير بحثهای جدی در رسانه های بريتانيا پيرامون نقش رسانه ها در ادامه يافتن روند سر بريدنهای تلويزيونی در گرفته است. تلويزيون الجزیره متهم شماره يک است که هميشه در صحنه انفجارها و مرگ در عراق و پيش از آن در افغانستان حضور داشته است.
تيسر علونى گزارشگر الجزيره که به نفع طالبان گزارشهای اغلب مبالغه آمیز از کابل مخابره می کرد، خود در اسپانيا به اتهام همکاری با تروريستهای بنيادگرای اسلامی مدتی بازداشت بود و آمریکايی ها نيز خواستار بازجويی از او هستند. اياد علاو ی، نخست وزير عراق، پروانه ی فعاليت الجزيره را در عراق برای مدت محدودی لغو کرده است. اما همچنان الجزيره ميدانی آزاد برای همه ی آنهاست که بذر مرگ می کارند و با اشتياق سر می برند.
تلويزيون العربيه که با سرمايه ی سعودی ها اداره می شود، گاه در رقابت با الجزيره از خطوط قرمز عبور می کند. اما از روزی که آقای عبدالرحمان راشد، سردبیر سابق »الشرق الوسط اداره ی آن را به دست گرفته، پخش هرگونه فيلمی از تروريستهايی که خشونت را تصوير می کنند، ممنوع شده است.
بحث اساسی اين روزها در رسانه ها و محافل سياسی بريتانيا روی اين محور دور می زند که آيا اگر رسانه ها از پخش فيلم کن بيگلی که در آن عاجزانه از تونی بلر و مردم می خواست زندانيان زن را در عراق آزاد کنند خودداری کرده بودند، بخت زنده ماندن مهندس بريتانيایی بالا نمی رفت؟ آيا بريتانیا اصولا قادر بود خانم عماش معروف به »مادر شيميايی«، يکی از مسئولان پروژه ی بمبهای شيميايی و میکربی عراق را که در زندان آمريکايی هاست آزاد کند؟
شايد بلر با توجه به روابط ويژه اش با جورج بوش قادر بود موافقت وی را با آزادی عماش جلب کند. اما اين کار آيا به منزله ی دادن امتياز به تروريستها و تشويق آنها به جنايات بيشتر نبود؟ و راستی آيا هيچکس به اين فکر نمی کند که :هرگونه گذشتی در برابر تروريستهای اسلامی آيا به منزله ی صادر کردن حکم قتل عراق و سربريدن ملتی که از چنگ استبداد صدام به دست تروريستهای بنيادگرا افتاده است، نخواهد بود؟

عليرضا نوری زاده صداى آلمان لندن


ارسال صفحه به دوستان چاپ