برخورد جمهوری اسلامی در داخل و خارج از کشور با بحران امنیتی در خوزستان

علیرضا نوری زاده تحلیلگر مسائل ایران، در مصاحبه با رادیوفردا برخورد مقامات جمهوری اسلامی با بمب گذاری ها و ناآرامی ها در خوزستان را در بعد داخلی و بین‌المللی اشتباه می خواند. وی می گوید اعراب ایرانی وفاداری خود را به ایران در طول تاریخ و بویژه در طی هشت سال جنگ با صدام حسین نشان دادند. وی می گوید جبهه آزادیبخش اهواز عربی که از سوی صدام حسین حمایت می‌شد در جریانهای اخیر دست به اسلحه برد. اما به گفته وی جمهوری اسلامی به اشتباه بریتانیا را به دلیل حضور اعضای حزب همبستگی اهواز در لندن متهم کرد، در حالیکه این حزب به خشونت اعتقاد ندارد.
Download file

علیرضا نوری زاده تحلیلگر مسائل ایران در لندن، در گفتگو با مریم احمدی از رادیو فردا می‌گوید اصولا برخورد مقامات ایرانی با مساله خوزستان درست نبوده و مسئولان انگشت اتهام را به جانب نادرستی نشانه رفته‌اند.
علیرضا نوری زاده: مساله خوزستان را باید از دو دیدگاه بررسی کرد. نخست دیدگاه ملی و داخلی است. در خوزستان مثل بقیه مناطق اقلیت نشین ایران، اقلیتی هستند عرب، و اینها از عربهای ایرانی هستند و وفاداریشان را به ایران در طول تاریخ و بویژه در طی هشت سال جنگ با صدام حسین نشان دادند. بنابراین احتیاج به شهادت یا سند وفاداری و بستگی و تعلق به ایران ندارند. در مقابل جمهوری اسلامی با اینها نهایت بدرفتاری را کرده و همانطور رفتاری که با کردها داشته یا با دیگر اقلیتهای نژادی و دینی. این رفتار بد در آوریل گذشته منجر به درگیریهای خونین شد. منجر به این شد که جمهوری اسلامی تعداد زیادی از جوانان عرب اهوازی را بازداشت کرد و در نتیجه آن فضا، فضای بسیار عصبی‌یی هست که در آنجا وجود دارد. حالا در کنار این قضیه خب طبیعتا مردم عرب خوزستان تقاضاهای مشروعی دارند. خواستار برخورداری از حقوق خودشان، حقوق مشروعشان هستند. در این میان گروههایی هم هستند که در گذشته فعالیتهایی داشتند. یکی از این گروهها جبهه آزادیبخش اهواز عربی است که وابسته به رژیم عراق بوده و از سوی صدام حسین حمایت می‌شده، اینها بعدا بعد از سرنگونی صدام، به این سو و آن سوی کشورهای عربی رفتند و بعضیها هم کمکهایی بهشان کردند. اینها هستند که در جریانات اخیر دست به اسلحه بردند و پنهان هم نمی‌کنند. در مقابل، جمهوری اسلامی در بعد بین‌المللی قضیه، انگشت را به سوی انگلیس دراز کرده، چرا که حزب دیگری به نام حزب تظامل یا همبستگی اهواز، تعدادی از رهبران و مسئولانش در بریتانیا اقامت دارند و به عنوان پناهنده اینجا بودند، بعضیهایشان هم دارای گذرنامه انگلیسی هستند. اینها اصلا به راه حلهای خشونت بار اعتقاد ندارند و به دنبال راه حلهای مسالمت آمیز هستند. بنابراین جمهوری اسلامی در یک اشتباه می‌توانم بگویم تاکتیکی است. به جای این که تمرکز حمله‌اش روی گروه و حزبی باشد که قبلا مورد حمایت صدام بوده والان هم برخی از قدرتهای عربی ازش حمایت می‌کنند و حتی گفته می‌شود سنی‌های عراق که مخالف ایالات متحده و بریتانیا هستند، اینها هم از این ماجرا حمایت می‌کنند و اسلحه و کمکهای لجستیکی در اختیار این گروه قرار می‌دهند. اینجا هم باز جمهوری اسلامی هم در بعد داخلی اشتباه کرد قضیه را، با متهم ساختن مردم و اتهام زدن به گروههای سیاسی که مخالفش بودند و حتی کار را به جایی رساندند که وقتی که با کانادا مشکل داشتند سر خانم زهرا کاظمی و قتل ایشان، آمدند کانادا را هم متهم کردند به این کار. بنابراین من تصورم این است که در هر دو مورد، هم در بعد داخلی و هم در بعد بین‌المللی جمهوری اسلامی به اشتباه با مساله خوزستان و ناآرامیهایش روبرو شد.