پيامدهاي اعمال تحريم هاي احتمالي اقتصادي از سوي جامعه بين المللي عليه ايران

یک گروه پژوهشی مستقل، به نام پژوهشی آکسفورد گفته است: اگر آمریکا یا اسرائیل تاسیسات هسته ای ایران را مورد حمله قرار دهند، هزاران نظامی و صدها غیر نظامی کشته می شوند و اگر چنان حمله ای به در گیری گسترده منجر گردد، تلافات به مراتب بیشتر خواهد بود. اما در حالیکه بحث اقدام نظامی آمریکا یا اسرائیل علیه ایران یکسره منتفی نیست، ارجاع ایران به شورای امنیت می تواند تحریم های گوناگون از جمله تحریم های دیپلماتیک و تحریم های اقتصادی هم در بر داشته باشد. مریم احمدی از راديو فردا در گزارشي با ارجاع به تحريم اقتصادي در عراق و در مصاحبه با عليرضا نوري زاده روزنامه نگار و تحليلگر سياسي به پيامدهاي تحریم های اقتصادی مي پردازد.
Download file

یک گروه پژوهشی مستقل، به نام پژوهشی آکسفورد گفته است: اگر آمریکا یا اسرائیل تاسیسات هسته ای ایران را مورد حمله قرار دهند، هزاران نظامی و صدها غیر نظامی کشته می شوند و اگر چنان حمله ای به در گیری گسترده منجر گردد، تلافات به مراتب بیشتر خواهد بود. اما در حالیکه بحث اقدام نظامی آمریکا یا اسرائیل علیه ایران یکسره منتفی نیست، ارجاع ایران به شورای امنیت می تواند تحریم های گوناگون از جمله تحریم های دیپلماتیک و تحریم های اقتصادی هم در بر داشته باشد. مریم احمدی در گزارش خود به این پرسش می پردازد که تحریم ها ی اقتصادی چه پیامدهایی می تواند داشته باشد؟
مریم احمدی (رادیو فردا): این گزارش در حالی منتشر می شود که رسانه های آمریکا در روزهای اخیر مکرر مساله احتمال حمله نظامی به ایران را مطرح کردند. کاندو لیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا در پاسخ به همین سوال در شبکه تلوزیونی ABC گفته است: آمریکا خواهان حل مساله از طریق دیپلماتیک است. حل دیپلماتیک مساله هم می تواند به معنای دادن و گرفتن امتیازهایی از سوی دو طرف و رسیدن به یک مصالحه باشد و هم به معنای تحریم اقتصادی ایران. با توجه به پافشاری هر دوطرف بر مواضع خود یعنی اصرار ایران بر حق استفاده از تکنولوژی هسته ای و پافشاری غرب بر این که ایران قابل اعتماد نیست و ممکن است از این تکنولوژی برای ساختن بمب هسته ای استفاده کند، پس باید از غنی سازی اورانیوم دست بکشد.

پرفسور راجرز استاد دانشگاه می گوید: احتمال اینکه پرونده هسته ای ایران در سال جاری به یک بحران جدی تبدیل شود، 50 درصد است. در باره گزینه حمله نظامی بسیار هشدار داده شد اما آیا پیامدهای تحریم اقتصادی واقعا از حمله نظامی کمتر است؟ شاید نگاهی به وضعیت عراق پیش از جنگ و پس از چندین سال تحریم بتواند به ترسیم چشم انداز تحریم ایران هم کمک کند.

رمزی کلارک وزیر پیشین داگستری آمریکا در گزارشی که در اول مارس 1996 در میان اعضای شورای امنیت توزیع کرد آماری ارائه داد که از مرگ یک میلیون عراقی طی پنج سال تحریم خبر می داد. بنا بر همین گزارش فقط در ماه ژانویه همان سال 6000 هزار کودک زیر پنج سال و 6000 کودک بالای پنج سال و بزرگسال در ارتباط مستقیم با تحریم ها جان باختند. پس از پنج سال تحریم چهار میلیون عراقی بخاطر سو تغذیه با خطر مرگ روبرو بودند. یونیسف صندوق کودکان سازمان ملل متحد نیز آماری کما بیش مشابه ارائه کرد. بنا به این گزارش در هرماه به طور متوسط 4500 کودک بخاطر گرسنگی یا ابتلا به بیماری های قابل درمان جان خود را از دست می دادند. وزیر بهداشت وقت عراق تعداد کودکان عراقی که بر اثر گرسنگی، سو تغدیه و بیماریهای قابل درمان از دست رفتند از کودکان کشته شده در دوبمباران اتمی ژاپن و پاکسازی های قومی در یوگوسلاوی بیشتر بود.

باز بنا به گزارش رمزی کلارک پنج سال پس از تحریم بیمارستان های عراق با هرگونه کمبود روبرو بود، از تجهیزات پزشکی و دارویی گرفته تا کمبود لامپ که سبب شد که اتاق های جراحی نور کافی نداشته باشد. سطح جراحی در بیمارستان ها در سال 1996 در مقایسه با سال 1989 بیش از 90 درصد کاهش پیدا کرد. کلر و مواد شیمیایی دیگر برای ضد عفونی کردن آب وجود نداشت و همین مساله باعث شیوع بیشتر بیماری های عفونی می شد که برای درمان آنها دارو در دسترس نبود.

دیک مکتاول در گزارشی برای مجله کارگران کاتولیک در شماره ژانویه، فوریه سال 1998 نوشت: هیچ چیز از دردی که می توان درچشم مادران دید، هنگامی که در بیمارستان ها کنار بستر مرگ فرزندان خود نشسته اند وحشتناک تر نیست. بر اثر همین تحریم ها ارزش برابری دینار عراقی که پیشتر معادل سه دلار بود، پس از تحریم ده هزار برابر کاهش پیدا کرد. و متوسط درآمد ماهانه عراقی ها اگر کاری داشتند به دو دولار رسید. در حالی که یک پزشک ماهانه 3000 دینار حقوق می گرفت، قیمت یک بطری شیر 3500 دینار بود. تحریم ها پیامد هایی هم داشته که برگردان آن به زبان آمار و اقام مشکل است. علیرضا نوری زاده به برخی از این پیامدها اشاره می کند.

علیرضا نوری زاده : جامعه مدنی یک از قربانیان این تحریم بود. بخاطر تحریم ها جامعه عراق تبدیل به یک جامعه محتاج شد. این امر هم لطمه می زند به جامعه مدنی عراق، به مدرنيته در عراق، به عراقی های روشن اندیش و روشنفکری که می کوشیدند عليرغم وجود استبداد سیاسی در کشور، حداقل در گستره هایی که برای آنها امکان عمل بود، مثل فرهنگ، هنر و ورزش بخت خود را بیازمایند. مساله سوم لطمه ای بود که تحریم ها از نظر پزشکی به عراق زد. تحریم ها تنها کاری که کرد، طبقه حاکم که خود صدام حسین ومجموعه تکریتی ها که همکارانش بودند را پول دار کرد. آنها به علت بازی با بازار سیاه ثروت بسیار عظیمی به دست آوردند مردم عراق را فقیر و محتاج تر کرد و از نظر سلامت جامعه عراقي؛ لطمه بسیار زیادی وارد شد.

م.ا : شاید تنها نتیجه ای که می توان گرفت این است که تحریم های اقتصادی به کندی می کشد.