دول مجلس التعاون الخليج العربيه

بخت آنم بود كه نشست سران كشورهاي شوراي همكاريهاي خليج هميشه فارس را از نزديك شاهد شوم.حضور تحفه ي آرادان در اين نشست البته اسباب خنده همكاراني بود كه همگي (شايد منهاي يك خبرنويس عاشق صدام كه درلندن روزنامه اش را روز اعدام تكريتي خونخوار سياه پوش كرد) باوردارند ايران شايسته داشتن رهبراني ازجنس بسيار والاتري از تحفه و حاميان اوست . احمدي نژاد آمد دستش را پادشاه سعودي كه چند روز پيش كودكش خوانده بود گرفت و پابه پايش برد شايد كه شيوه راه رفتنش بياموزد...خطابه اي خواند كه بيش از همه امير كويت و پادشاه بحرين به آن خنديدند ؛ اما با همه شرمساري از اينكه چون اوئي رياست قوه مجريه در خانه پدري را غصب كرده است لازم است خطاي غير عمد اغلب تحليل گران و ناظران سياسي دررابطه با تابلوئي كه احمدي نژاد در زير آن سخن ميگفت را ياد آور شوم. آرم شوراي همكاريهاي كشورهاي خليج هميشه فارس ظاهرا همه را به اشتباه انداخته بود.اين آرم ؛دول مجلس التعاون الخليج العربيه يعني دولتهاي عرب خليج و نه دولتهاي خليج عربي !

البته در طول كنفرانس همه سران و مسئولان از تركيب ساختگي خليج عربي استفاده ميكردند آقاي متكي هم دوبار از خليج بدون پسوند فارس ياد كرد اما آحمدي نژاد در سخنانش تركيب درست خليج فارس را عنوان كرد.من نيز چنانكه هميشه چه در برنامه پانوراماي شبكه العربيه و چه در چند نشست جنبي به همكاران روزنامه نگارم ياد آورشدم خليج هميشه فارسي است حتي اگر متكي ها لياقت پاسداري از آن را نداشته باشند. اين توضيح را آوردم كه عتاب را به آنسو كنيم كه تحفه آرادان حتي نتوانست با آنهمه پيشنهاد يك امتياز كوچك از عربهاي خليج فارس بگيرد وگرنه در آن تابلوئي كه بلاي سرش بود از خليج عربي نمي گفتند بلكه از كشورهاي عرب خليج ياد شده بود.

علي رضا نوري زاده پشت پنجره روبه روي خليج هميشه فارس ۴/۱۲/۲۰۰۷