January 04, 2009
سايت اينترنتی شبکه خبری فارسی صدای آمريکا
نگاهی به سی سال فلسطينی گرايی رژيم جمهوری اسلامی
روزیکه صادق قطب زاده در فرودگاه مهرآباد یاسر عرفات رهبر جنبش فتح و ريیس سازمان آزادیبخش فلسطین را درآغوش گرفت و به او
خوش آمد گفت عرفات با چشمانی اشک آلود گفت سالها فانتومهای اسرايیل بر سر ما در بیروت بمب می ریختند، امروز اما فانتومها به استقبال ما آمدند.
اشاره عرفات به یک اسکادران هواپیمای فانتوم بود که هواپیمای او را پس از ورود به آسمان ایران تا تهران اسکورت کرده بود.
در تهران تنها شمار اندکی از مسئولان شورای انقلاب و دولت موقت، از ورود میهمان فلسطینی با خبر بودند.عرفات با آنکه در سالهای پایانی دولت شاه از کمکهای مالی محدودی از ایران برخوردار شده بود اما دلش با انقلابیونی بود که شماری از آنها با انقلاب فلسطین در تماس بودند...
مخالفان شاه چه فدايیانی که با جبهه خلق برای آزادی فلسطین در تماس بودند، و چه مجاهدینی که فنون رزم را در اردوگاههای فتح در لبنان آموخته بودند، همراه بااسلامیون طرفدار آیت الله روح الله خمینی که در کتیبه (هنگ) الفارسی به سرپرستی جلال الدین فارسی (نخستین نامزد حزب جمهوری اسلامی در اولین انتخابات ریاست جمهوری در ایران که پس از فاش شدن ملیت افغانی او به وسیله شیخ علی تهرانی از شاگردان آیت الله خمینی ناچار به کناره گیری شد) نبرد چریکی را آموخته بودند، در انتظار دیدار رهبر انقلاب فلسطین از ایران بودند اما هیچیک باور نداشتند سه روز پس از سقوط رژیم پادشاهی ایران ابوعمار را بر سر سفره آیت الله خمینی در مدرسه علوی مقر موقت رهبر انقلاب مشاهده کنند .عرفات با زرنگی ذاتی، هیاتی را به همراه آورده بود که درآن هم «هانی حسن» آشنای دور و دیر فکلی های همراه آیت الله خمینی (که به عنوان اولین سفیر فلسطین در تهران برگزیده شد)حضور داشت هم تیسر قبعه مارکسیست رفیق فديئیان. عرفات هم ام علی، مادر چهار شهید راآورده بود، و هم محود اللبدی را که به همراه فاروق قدومی پیامش را در پاریس برای آیت الله خمینی برده بود که ایکاش وطنی داشتم و شما پای در آن می گذاشتید.
از فرودگاه عرفات و هیات همراهش به ساختمان نخست وزیری منتقل شدند و رهبر انقلاب فلسطین، پس از درنگی کوتاه به همراه شش تن از همراهانش به مدرسه علوی رفت تا با رهبر انقلاب دیدار کند. عرفات با آنکه مرد جنگ و چریک دیر و دور بود، اما در سفرهای رسمی اش، معمولا در کاخهای سلطنتی و یا ریاست جمهوری اقامت می کرد در تهران اما، روی زمین نشست و با آیت الله قیمه نذری خورد که از خانه آقای مستجابی آورده بودند. آیت الله خمینی با دیدن عرفاتچنان به وجد آمده بود که نخستین و آخرین خنده اش را مردم پای همان سفره دیدند.
ز این سفر عرفات تا آخرین آن که با قهر رهبر فلسطین از آیت الله خامنه ای جانشین آیت الله خمینی که او را خائنی حقیر خوانده بود همراه شد روابط ایران و سازمان آزادیبخش فلسطین با فراز و فرودهای بسیاری همراه بود. در ماههای نخست برپايی دولت موقت، نخستین نقض عهد رژیم انقلابی ایران با عرفات آشکار شد. آیت الله وعدهداده بود محل دفتر حفاظت منافع اسرايیل در خیابان کاخ، که به فلسطین تغییر نام داده بود، در اختیار سفارت فلسطین قرار گیرد، نخست به بهانه آماده نبودن ساختمان و سپسبه این دلیل که مالک ساختمان ملکش را می خواهد برای فلسطینی ها ساختمان دیگری را در همان خیابان در نظر گرفتند.
نخستین سفیر بعد از آنکه دریادار احمد مدنی استاندار خوزستان و فرمانده وقت نیروی دریايی، دفتر سازمان آزادیبخش فلسطین در اهواز را بست و ابوجعفر ريیس این دفتر را محترمانه اخراج کرد بدون خداخافظی با آیت الله خمینی تهران را ترک گفت.هانی حسن بعدها به نگارنده در تونس گفت فقط با بنی صدر و قطب زاده که دوستانم بودند بدرود کردم.
عرفات مدتها سفیری به تهران نفرستاد و ابوایمن نفر دوم سفارت که بعد ها سفیر فلسطین در افغانستان شد چندی هیات نمایندگی عرفات را در تهران اداره کرد ولی زمانی که قصه گروگانگیری و اشغال سفارت آمریکا در تهران جهانی را به حیرت انداخته بود، عرفات دلگیری ها را کنار گذاشت و به تهران رفت با پیشنهادی که قبول آن از سوی آیت الله خمینی می توانست به رسمیت شناخته شدن سازمان آزادیبخش فلسطین از سوی آمریکا را به همراه داشته باشد، آن هم سالها پیش از آنکه پیمان اسلو هویت سیاسی فلسطینی ها و رهبری عرفات را به رسمیت بشناسد.
عرفات به آیت الله گفته بود گروگانها را به من بدهید من آنها را به واشنگتن می برم در آنجا اولا پرزیدنت کارتر به استقبال می آید و عملا من و سازمانم را به رسمیت خواهد شناخت. در درجه دوم اینکار اعتبار و جایگاه ما را در افکار عمومی آمریکا و جامعه جهانی بالا خواهد برد و دیگر کسی ما را که باعث آزادی ۵۲ گروگان شده ایم تروریست نخواهد خواند.
آیت الله با یک نه بزرگ به عرفات امیدهايی را که رهبر فلسطینی ها از ساختن کلاهی از نمد گروگانگیری برای خود و ملتش در دل داشت نقش بر آب کرد. دل آزرده او از تهران به بغداد رفت که در ماههای پیشین حمله به ایران به هرنوع رابطه ای بین دولتهای عربی و رژیم انقلابی تهران که یکی از هدفهایش براندازی رژیم بعثی عراق بود با سوظن بسیار می نگریست.
دولت ایران این سفر عرفات را نشانه ای از مشارکت او در طراحی حمله به ایران دانست .
با شروع جنگ،عرفات چند ماهی کوشید در نقش میانجی بین بغداد و تهران جنگی را که به قول او همه اش زیان به ویژه برای مردم و انقلا ب فلسطین بود خاتمه دهد.علاوه بر آنکه در جمع رهبران و میانجی های سازمان کشورهای اسلامی چند نوبتی به تهران سفر کرد خود نیز هر از گاهی کسانی را چون مشاورش ابو خالد اللحام با پیامهايی راهی تهران می کرد.
زمانیکه ارتش و سپاه در عملیاتی شگفتی برانگیز در حمله به جنوب عراق تا نزدیک بصره پیشروی کردند و شبه جزیره فاو را متصرف شدند، رژیم وحشتزده عراق به عرفات متوسل شد تا شاید او از تتمه آبروی خود مایه بگذارد و مانع از سقوط بصره شود. عرفات به تهران رفت اما به جای شنیدن کلامی امیدوارکننده سخنانی شنید که سخت بر او گران آمد. احمد خمینی فرزند آیت الله به نقل از پدرش به او گفته بود بروید و خطاهای خود را با اعلام حمایت از ملت مظلوم عراق که ما به زودی آزادش می کنیم جبران کنید در چنین صورتی زمانی که بعد از آزادی عراق راهی آزادی قدس می شویم در لشکر اسلام جايی به شما خواهیم داد و امکان دارد در دولت اسلامی فلسطین نیز مکانی به شما بدهیم. عرفات به احمد خمینی همان را گفته بود که سرداری ایرانی به همتای رمی خود گفته بود: اگر در کف دست من مويی می بینی بصره را هم خواهی دید.
این آخرین سفر عرفات در دوران حیات آیت الله خمینی به ایران بود. با آنکه سفارت فلسطین در ایران همچنان دایر بود و صلاح الزواوی «ابو الصلح» در مقام سفیر انجام وظیفه می کرد اما رژیم اسلامی عملا تلاش برای تضعیف و برکناری عرفات را همراه با سوریه و کمک های سخاوتمندانه به سازمانهای تندرو فلسطینی آغاز کرده بود.
در سالهای پایانی جنگ ایران و عراق سه سو قصد به جان عرفات در تونس بر ملا شد که عاملانش اعتراف کردند هزینه عملیاتشان را سفیر ایران در دمشق پرداخته و سوریه در انتقال آنها به تونس و تدارک طرحشان نقش اساسی را داشته است. عرفات در مقابل، با بی اعتنايی به آیت الله خمینی و دولتش پس از صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت پیامهايی برای شماری از شخصیتهای مذهبی و سیاسی ایرانی در داخل و خارج کشور فرستاد و در آن از آنها خواست برای پایان دادن به جنگ بر تلاشهای خود بیفزایند.
شماری از این شخصیتها، آیت الله طباطبائی قمی، آیت الله منتظری (که کم کم راه خود را از استادش جدا میکرد)، آیت الله گلپایگانی، مهندس مهدی بازرگان، دکتر عبدالرحمن قاسملو، آیت الله شهاب الدین مرعشی نجفی، آیت الله سید محمد و سید صادق روحانی، دریادار احمد مدنی و دکتر شاپور بختیار رهبر نهضت مقاومت ملی و یکی از سرسخت ترین مخالفان رژیم بودند وبعضا به عرفات پاسخ دادند و از او به خاطر تلاشهایش برای خاتمه دادن به جنگ قدردانی کردند.
همین پیامها مقدمه ای شد تا عرفات با چهره های سر شناس اوپوزیسیون از نزدیک ارتباط برقرار کند. و این درست در زمانی بود که در تهران زوج جدید سیاسی، هاشمی رفسنجانی و علی خامنه ای ه ریک به شیوه ای بر تلاش خود برای متولی گری قضیه فلسطین افزودند. هاشمی بر پایه نگاهش مبنی را بر حد وسط گذاشت یعنی اینکه هم عرفات را ولو پنهانی با پیامهای گاه به گاه و دیداری در پاکستان راضی می کرد و هم رقبای او را در جبهه احمد جبریل و ابوهای خوش نشین در بیروت و دمشق زیر بال می گرفت.
برعکس آیت الله خامنه ای ازهمان ابتدا نام عرفات را در دفتر دشمنان خود ثبت کرد و دستگاههای امنیتی و نظامی خود را مامور کرد با همه امکانات برای بیرون انداختن عرفات از جبهه انقلابیون منطقه تلاش کنند. عرفات نیز کوتاه نیامد دعوت او از دکتر شاپور بختیار برای یک دیدار رسمی از مقر شبه دولت فلسطین در تونس و استقبال او از مردی که در دوران کوتاه ۳۷ روز زمامداری خود ضمن قطع روابط با اسرايیل، سازمان آزادیبخش فلسطین را به رسمیت شناخته بود، سخت بر آیت الله خامنه ای گران آمد. عرفات در دیدار با دکتر بختیار ضمن اظهار ندامت از اینکه آزادمردی چون او را نمی شناخته، و دل به انقلابی بسته بود که در کنار سوریه ضرباتی صدها بار سنگین تر از ضربات اسرايیل، بر پیکر انقلاب فلسطین وارد کرده است، قول داد با همه توان آزادیخواهان ایران را در راه رسیدن به دمکراسی یاری دهد.
دکتر بختیار کوتاه زمانی پس از این دیدار به دست دو تن از ماموران اطلاعات سپاه، وکیلی راد ومحمد آزادی، با خیانت فریدون بویر احمدی در پاریس به قتل رسید اما عرفات رابطه خود را با اوپوزیسیون نظام قطع نکرد.
اسلو و سوار قطار صلح شدن عرفات، رهبر رژیم جمهوری اسلامی و او را کاملا رویاروی هم قرار داد. آیت الله خامنه ای در یک سخنرانی با کلامی که زیبنده یک رهبر نبود عرفات را موجودی پست و خائن خواند که خود را به صهیونیستها فروخته است. او از مبارزان فلسطینی خواست جزای این موجود خائن را کف دستش بگذارند.
در این میان ظهور اسلامیها در جمع فلسطینی ها که با چشم پوشی اسرايیل ( لابد به امید آنکه آنها عرفات را از عرش رهبری پايين کشند) به سرعت در اراضی اشغال شده پخش شدند، وسیله تازه ای در اختیار رژیم ایران گذاشت تا با دلارهای نفتی به یاری کسانی برود که یک روز برای صدام حسین نعره می زدند و روز دگر رژیم بعثی سوریه را می ستودند.
شگفتا که علی رغم ملیونها دلاری که آیت الله خامنه ای از کیسه ایرانیانی که ۱۴ ملیونشان به اعتراف ريیس سابق بانک مرکزی، زیر خط فقر زندگی می کنند، به رادیکالهای حماس و جهاد اسلامی داده است، تا امروز حتی یکبار مردم غزه تصاویر او را در تظاهرات خود بالا نبرده اند. تلختر از این حکایت زخمی های فلسطینی در رویارويی سال پیش با اسرايیل بود که به تهران اعزام شدند زمانی که در بیمارستان بقیه الله الاعظم فهمیدند قرار است به آنها خون تزریق شود به سختی اعتراض کردند مبادا خون شیعیان را وارد رگهای آنان کنند.
بعد از درگذشت یاسر عرفات رژیم اسلامی ایران به این گمان که به سادگی می تواند جانشین او محمود عباس از آخرین بازماندگان کادر موسس فتح را کنار زند، دست در دست رژیم بعثی سوریه ضمن تشدید حملات تبلیغاتی علیه دولت خودمختار فلسطین، سیل پول و اسلحه را به سوی حماس و جهاد اسلامی روانه کرد. با این کمکها حماس در انتخاباتی که به اقرار دوست و دشمن، با نظارت ناظران بین المللی، به بهترین شکل برگذار شد به پیروزی رسید اما به جای آنکه از این پس به عنوان یک حزب مسئول عمل کند هم کمر بند انتحاری را بر کمر داشت وهم تظاهر به سیاسی بودن می کرد.
دولت نیمه ائتلافی عملا به گروگانی در دست رهبران حماس در دمشق تبدیل شد. هر زمان امید دستیابی به صلح در فلسطین پیدا می شد، حماس از هیات سیاسی خود بیرون می آمد و به اشاره تهران و دمشق ره قهر و جنگ پیش می گرفت. سرانجام یکسال و نیم پیش حماس در یک کودتای آشکار علیه دولت خودمختار، قدرت را در غزه به دست گرفت و بابت این عهد شکنی دستمزد کلانی از رژیم ایران دریافت کرد. هرچه حماس بیشتر به تهران و دمشق نزدیک می شد از حرارت روابطش با کشورهای عرب به ویژه عربستان و مصر و اردن بیشتر کاسته می شد.
در طول هفته های اخیر رهبر جمهوری اسلامی همراه با متحد استراتژیک خود بشار الاسد به رهبران حماس و جهاد اسلامی توصیه کرده بود آماده نبرد سرنوشت ساز با اسرايیل باشند. حماس در زمانی که انتظار می رفت دعوت مصر را برای گفتگو با فتح در قاهره لبیک گوید به دستور تهران و دمشق، از شرکت در مذاکرات خودداری کرد و اسرايیل با بهره گیری از این خطای بزرگ حماس، نبرد سرنوشت ساز خود را علیه حماس آغاز کرد. نبردی که قربانیان آن مردم بیگناه غیر نظامی غزه هستند.
در مقابل در تهران همزمان با عزاداری ماه محرم ، رژیم همه دستگاههای تبلیغاتی خود را بسیج کرده است تا نشان دهد در میان مسلمانان این فقط ذوب شدگان در ولایت فقیه هستند که برای آزادی فلسطینن به پا خاسته اند. شعارهای تو خالی آتش زدن پرچم اسرايیل و آمریکا نه تنها سودی برای مردم رنج کشیده غزه نداشته بلکه تشدید جنگ و پرتاب موشکهايی که ساختنش را حماسی ها از برادران پاسدار خود آموخته اند واکنش گسترده تر اسرايیل را به دنبال داشته است. حمله زمینی اسرايیل به غزه یک هفته پس از بمبارانهای سنگین، یک و نیم ملیون زن و مرد و کودک و پیر را در خطر نابودی قرار داده است. پیداست سران رژیمهای ایران و سوریه را باکی نیست اگر این همه نیز کشته شوند. آنها با شعار می جنگند و در جنگ لفظی عربده هرچه بلندتر باشد انعکاسش بیشتر است.
|
|
