این ماجراها مدت‏ها طول کشید تا سرانجام در ماه گذشته ملاقات با خود آقای ریگی صورت گرفت. یکی از مقامات امنیتی بلند‏پایه‏ی سپاه و هم‏چنین یک مقام وزارت اطلاعات و شمار دیگری از مسئولان و افراد سپاه قدس، زیر نظارت پاکستان و با ضمانتی که پاکستانی‏ها داده بودند، با آقای ریگی ملاقات کردند.
بر طبق اطلاعاتی که تا به‏این‏جا در دسترس است و در همین زمان کوتاه هم روی آن تحقیق شده است، ظاهراً جمهوری اسلامی موفق شده بود تا در درون هیأت همراه آقای ریگی فردی را برای همکاری پیدا کند. روایت دیگری نیز می‏گوید جمهوری اسلامی موفق شده است از تجهیزات بسیار پیشرفته‏ی رصد کردن و دنبال کردن سود بجوید و مکانی را که آقای ریگی بعد از مذاکرات به آن‏جا رفته، پیدا کند.
در واقع از آن‏جا به بعد آقای ریگی مورد تعقیب بوده تا این که جمهوری اسلامی جای مشخص او را در نزدیکی مرزهای ایران پیدا کرد و به دولت پاکستان اطلاع داد. پاکستانی‏ها رفتند آقای ریگی را دستگیر کردند و یک تیم از افراد سپاه هم به داخل پاکستان رفته و او را تحویل گرفتند.
جمهوری اسلامی یک بار دیگر، قبل از مذاکرات‏اش با ریگی‏، این تلاش را انجام داده بود و تیمی را به این منظور به پاکستان فرستاد. اما آن زمان چون با پاکستان هماهنگ نشده نبود، تیم را دستگیر کردند. اما این بار کار با هماهنگی کامل انجام شد.
در نتیجه توانستند آقای ریگی را به ایران منتقل کنند. بعد هم در زاهدان او را سوار هواپیما کردند و نمایشی را که به نظر من، شاید آدم‏های خیلی ساده‏دل را فریب بدهد، به راه انداختند.
هواپیما متعلق به سپاه بود. هیچ شرکت هواپیمایی، چنین هواپیمایی را در سفرهای بین‏المللی‏اش مورد استفاده قرار نمی‏دهد. حتی شیشه‏ی جلوی هواپیما شکسته بود و طبیعتا این صحنه‏سازی یا در داخل خود پایگاه هوایی سپاه صورت گرفته بود یا این که آقای ریگی را با این هواپیما به تهران و یا به پایگاه سپاه در نزدیکی تهران آورده بودند.
در عین حال، دستگیری آقای ریگی نیز چند روز پیش صورت گرفته است. عکس‏های آقای ریگی هم در پایگاه آمریکایی‏ها نیز به نظر من، همه افسانه‏ است. جمهوری اسلامی می‏خواهد عظمت دستگاه اطلاعاتی‏اش را نشان بدهد و در عین حال با این خبر و جنجال در اطراف این خبر، ماجرای تکان‏دهنده‏ی فیلمی را که از جنایات نیروهای انتظامی در کوی دانشگاه به نمایش درآمد، تحت‏الشعاع قرار بدهد.
آقای نوری‏‏زاده، آیا باید جندالله را رگه‏ای از طالبان در منطقه دانست؟ با توجه به این که بسیاری از اعمال و حرکات این گروه شبیه طالبان پاکستان و افغانستان است؟
جندالله از بستر طالبان و از بستر القاعده بیرون آمد. در بیانیه‏ها و اطلاعیه‏هایی هم که ابتدا منتشر می‏کردند، کاملا با یک گروه سلفی بنیاد‏گرا روبرو هستیم که حتی بین خود سنی‏های ایران هم طرف‏دار ندارند. منتها این نکته هم قابل ذکر است که آقای ریگی در طول سال‏های اخیر خیلی متحول شده بود.
عمل‏کرد ایشان همان عملیات انتحاری و شبیه به طالبان القاعده بود، ولی آقای ریگی به مرور از آن بستر فکری دور شد. تغییر نام جندالله خود یکی از دلایل تغییری بود که در عمل‏کرد ایشان حاصل شد. البته بیشتر بیان و خطاب آقای ریگی عوض شد. اما عمل‏کردش تغییر چندانی نکرد.
در عین حال آقای ریگی در چند مورد، تحت فشار افکار عمومی و همین‏طور درخواست‏های نیروهای اپوزیسیون، دست از گروگان‏های خود کشید. یک مورد بسیار روشن و آشکار آن همان گروگان‏های نیروهای انتظامی بودند که ایشان برخی از آنان را آزاد کرد و قول داد که دیگر آدم‏کشی نکند. ولی متاسفانه عملیاتی که علیه نیروهای سپاه انجام گرفت، یک عمل تروریستی در همه‏ی ابعاد آن بود.

اما یک نکته را من می‏توانم در مورد آقای ریگی بگویم؛ آن‏چه وزیر اطلاعات می‏گوید که آقای ریگی و طرف‏دارانش به دنبال طرح بلوچستان بزرگ بودند، صحت ندارد و آن‏‏ها اصلا دنبال چنین حرف‏هایی نبودند. به معنای دیگر، آقای ریگی یک رهبر محلی بلوچ است و نگاهی که در بلوچستان به او می‏شود، همان نگاهی است که در رژیم گذشته به دادشاه می‏شد.
در طول سه چهار سال اخیر در نوع ادبیات و سخن گفتن او تحولی ایجاد شده بود و این طلبه‏ی جوان بیست و چند ساله به مرور به گونه‏ای سخن می‏گفت که نشان می‏داد یا تاثیر یک نیروی فکری قوی‏تر است و یا این که خود استعداد داشته و در عمل یاد گرفته به گونه‏ی دیگری سخن بگوید.
اما تحرکات نیروی جندالله نمی‏توانسته بدون حمایت یک یا چند کشور دیگر، به تنهایی صورت گرفته باشد. نظر شما در رابطه با تحرکات چند ساله‏ی گذشته‏ی گروه جندالله و نقش کشورهای عربستان، آمریکا و پاکستان در این زمینه چیست؟
در این مورد می‏توانم خیلی دقیق بگویم که آقای ریگی بسیار تلاش می‏کرد با کشورهای عربی، به ویژه با عربستان سعودی و با ایالات متحده،بریتانیا، فرانسه و کشورهای دیگر ارتباط برقرار کند و فکر می‏کرد چون این کشورها در حال رویارویی با جمهوری اسلامی هستند، به او کمک می‏کنند.
اما عربستان سعودی از همان ابتدا در را بر روی آقای ریگی بست. یک دلیل عمده‏ی آن هم این بود که خود سعودی‏ها با اسلام سلفی سنی درگیرند و آقای ریگی را هم نمادی از آن اسلام می‏دانستند. ضمن این که اصولا سیاست عربستان بسیار از جنگ شیعه و سنی می‏ترسد.
در ارتباط با آمریکا هم یک بار صدای آمریکا با عبدالمالک ریگی مصاحبه کرد. این مساله باعث توبیخ صدای آمریکا و کسانی شد که این کار را انجام دادند. نکته‏ی جالب این است که من چون چندین نوبت با آقای عبدالمالک ریگی مصاحبه‏ی تلفنی داشتم، خود من هم مورد ملامت برخی از دوستان آمریکایی‏ام، افرادی از میان روزنامه‏نگاران خیلی سرشناس و برجسته قرار گرفتم.
آمریکایی‏ها دستور داده بودند که دیپلمات‏های‏شان یا افرادی که در پاکستان یا افغانستان دارند، به هیچ روی با این گروه تماس نداشته باشند.
دولت بریتانیا هم که از همان ابتدا موضعی بر ضد این گروه گرفته بود. آقای ریگی بسیار علاقه‏مند بود در رسانه‏ها ظاهر شود و صحبت کند، اما هیچ‏کدام از رسانه‏های بریتانیایی یا آمریکایی و یا فرانسوی اصلا تمایلی به گفت‏وگو با ایشان نشان ندادند.
اما سازمان اطلاعات نظامی پاکستان، یکی از مخوف‏ترین سازمان‏های اطلاعاتی در منطقه است. چون جمهوری اسلامی از بلوچ‏های پاکستانی حمایت می‏کرد و به بعضی از بلوچ‏های جدایی‏طلب در پاکستان هم از لحاظ تسلیحات و هم مالی کمک می‏کرد، دولت پاکستان هم از طریق آ‏.اس.آ نه فقط به آقای عبدالمالک ریگی بلکه به گروه‏های دیگر بلوچ منطقه کمک می‏کرد.
این است که ایشان از این کمک برخوردار بود و بدون کمک لجیستیکی پاکستان قادر نبود این همه وقت فعالیت‏های‏اش را دنبال کند.